Burn-out is geen officiële diagnose, en er bestaan verschillende definities van. We moeten een onderscheid maken tussen burn-out en andere psychiatrische (depressie, angststoornissen) en lichamelijke ziekten. Emotionele uitputting en een verband met het werk zijn de sleutelelementen in de definitie van burn-out.

Wat is burn-out?

De Hoge Gezondheidsraad (HGR) definieert burn-out als een uitputting die het gevolg is van een (langdurig) gebrek aan evenwicht tussen de toewijding van een mens en wat hij ervoor terugkrijgt. Die uitputting maakt dat je je emoties minder goed kan beheersen en dat je cognitieve vermogens verminderen. Dat kan op zijn beurt leiden tot een verandering in je gedrag en houding – het schept een mentale afstand. Het resultaat is dat je je inefficiënt voelt. 

Verschil met andere ziekten

Voordat de diagnose van een burn-out gesteld kan worden, moet je bepaalde psychiatrische ziekten uitsluiten waarmee burn-out elementen gemeenschappelijk heeft. Het gaat dan over werkverslaving (‘workaholisme’), stress, angststoornissen en vooral depressie. 

Een beetje geschiedenis

De Amerikaanse psychiater Freudenberger gebruikte het concept burn-out voor het eerst in 1974, om de uitputting op het werk van hulp- en zorgverleners te beschrijven. 

In het begin van de jaren '80 ontwikkelde sociaal psycholoog C. Maslach een instrument om burn-out te beschrijven: de Maslach Burn-out Inventory (MBI). Dit model wordt nog steeds op grote schaal gebruikt. Het beschrijft burn-out als een syndroom met drie dimensies: 

• Emotionele uitputting: een vermoeidheid die zo extreem is dat de rusttijden ze niet meer kunnen compenseren. Ze wordt dan chronisch.
• Depersonalisatie (cynisme): een negatieve, cynische, onverschillige houding tegenover het werk. Deze dimensie kan je beschouwen als een aanpassingsstrategie van de persoon aan de druk die hij/zij voelt.
• Achteruitgang van de persoonlijke voldoening: de persoon voelt zich inefficiënt en verliest zijn/haar eigenwaarde. 

In de huidige medische referentiehandboeken ICD-10 en DSM-5 is burn-out geen officiële diagnose. In de ICD wordt burn-out wel vermeld als een factor die een impact heeft op de gezondheidstoestand, onder ‘stoornissen te wijten aan moeilijkheden om zijn leven te regelen’. Het komt ook in de buurt van andere stoornissen waarvoor een definitie bestaat: neurasthenie (ICD), de ‘aanpassingsstoornis met werkinhibitie’ of ‘professioneel probleem dat niet toe te schrijven is aan een geestelijke pathologie’ (DSM). Bijgevolg bestaan er veel verschillende definities naast elkaar.